‘t Is voorjaar en met een noordoostenwind wordt kraakheldere
lucht uit Scandinavië naar onze omgeving getransporteerd. Er zit haast geen stof en
waterdamp in en het zicht is daardoor ongelooflijk goed. Ververwijderde objecten staan
strak in het landschap of steken scherp af tegen de horizon. Het zicht is een belangrijk
element in de meteorologie, het geeft aan hoe de atmosfeer op een bepaalde plaats en een
zeker tijdstip is opgebouwd. Daarom wordt veel moeite gedaan om in alle weerkundige
waarnemingen het zicht zo goed mogelijk te bepalen. Van levensbelang wordt dat element als
de afstand waarover nog voorwerpen te herkennen zijn, minder dan 100 meter wordt. Dichte
tot zeer dichte mist veroorzaakt ieder jaar weer dodelijke ongelukken op de wegen. In het
boek maken we kennis met de factoren die het zicht beperken, we reizen mee met een ballon
en zien dan hoe ver we ineens kunnen kijken. Soms is op satellietfoto’s het verschil
tussen schone en vuile lucht ook goed waar te nemen. Vooral op foto’s die gemaakt
zijn bij een laagstaande zon, komt die heiige luchtlaag soms heel goed uit.  De contouren van het onderliggende
landschap lossen geheel op in die dikke stoffige atmosfeer. Vooral op de
satellietfoto’s van de polaire weersatellieten zijn de stofsluiers en heiige lagen
vaak goed herkenbaar. In de winter is de Po-vlakte in Noord-Italië zo’n gebied dat
vaak dagenlang onder een deken van vuil schuil gaat. |
 |
Wilt u het zelf eens bekijken, log dan in
op de satellietfotosite van Dundee. Registreer u met een eigen password en usercode en u
krijgt gratis toegang tot de stroom van NOAA-opnamen die iedere dag meteen weer op de site
worden geplaatst. |